წუხდა მოძღვარი – მარინა გოგოლაშვილი

კარავაჯო – „იუდას ამბორი.“

იუდას კოცნის დგას ოთხშაბათი,

დამეთანხმებით, მძიმე კადრია…

ბედნიერი ვარ, რომ მასწავლებლის

ღალატზე ფიქრიც არ მიკადრია.

იუდას ჟინით ცდუნდება ბევრი

შეგირდი დღესაც, გმირის სახელით…

„მეტი ვარ შენზე“, – რაკუნობს კევრი

სიძულვილითა და გახელებით.

მოწყენილია უფლის სათნო ძე.

დუმს. ტკივილს ფიქრით ფარდა ახადა:

„ძნელია, მთელ გულს შეგირდს ანდობდე…

ვისაც ჩავაცვი, იმან გამხადა…“

რა ადვილია და რა საშიში,

ტკბილი შეგირდი გექცეს იუდად…

წუხდა მოძღვარი შეგირდისათვის…

გარეთ მამალი მჭახედ ყიოდა.

ბორის რიჟი /შვილს, არტიომს/ (თარგმნა მარინა გოგოლაშვილმა)

სურათზე: პოეტი ბორის რიჟი ცოლ-შვილთან ერთად/პოეტის ვაჟი არტიომი,რომელიც მამის მსგავსად 27-ის გარდაიცვალა

მე შენ ჰოლანდიიდან ლეგოს ჩამოგიტან,

სასახლე ავაგოთ მისი კუბებისგან.

თუ შეძლებ, დაიბრუნო წლები, სიყვარული,

მაშ, ჯერ არ დამდგარა ყველაფრის დასასრული.

წავედი სამუდამოდ, მაგრამ დავბრუნდები.

გზას ოქროს ნაპირისკენ ერთად გავუდგებით,

ან ქირით ავიღებთ კოტეჯს სადა ხედით,

დავხედავთ ჩვენს თანხებს და – ამის მიხედვით…

იქ ვიყოთ, ვიზარმაცოთ, სანამ თოვლი მოვა და,

მაინც, არაფერი თუ არ გამოვა,

ჰოლანდიიდან ლეგოს გამოვგზავნი ნაღდად,

რომ, ჩემო ბიჭო,სასახლე აიგო თავად.

Я тебе привезу из Голландии Legо,
мы возьмем и построим из Legо дворец.
Можно годы вернуть, возвратить человека
и любовь, да чего там, еще не конец.
Я ушел навсегда, но вернусь однозначно —
мы поедем с тобой к золотым берегам.
Или снимем на лето обычную дачу,
там посмотрим, прикинем по нашим деньгам.
Станем жить и лениться до самого снега.
Ну, а если не выйдет у нас ничего —
я пришлю тебе, сын, из Голландии Legо,
ты возьмешь и построишь дворец из него.

ბელა ახმადულინა – ჩემს ქუჩაზე(თარგმნა მარინა გოგოლაშვილმა)

ბელა ახმადულინა

წლებია, რაც ჩემს ქუჩაზე ისმის

ხმა ნაბიჯების. მტოვებენ ნელა

ჩემი მეგობრები, ყველანი თითქმის,

თუმც ფანჯრებს მიღმა საამოდ ბნელა.

ჩაუქნევიათ საქმეზე ხელი

და მათ სახლებში მუსიკაც არ ჟღერს,

თუმცა, ვით დეგას გოგონა წრფელი,

კვლავაც ირგებენ ბუმბულებს ცისფერს.

რა მოხდა მერე, ნუ მისცემთ ნებას

შიშს, დარჩენილნო ღამის ამარა,

-არავინ გასცემს იდუმალ ვნებას,

თქვენს თვალებში რომ ნისლად ჩამდგარა.

მარტოსულობავ, თავბრუდამხვევო,

ელვარე რკინის წრიული ბრუნვით,

რა გულგრილობით კრავ წრეს, გულცივო,

რა ამაო ხარ მაგ შენი ურვით.

შენთან მომიხმე, დამაჯილდოვე,

გამანებივრე, არ გემალები.

შენს მკერდზე მშვიდად ყოფნა მადროვე,

-მაგ ცივ ცისფერში განვიბანები.

მომეცი ნება, ფეხისწვერებით,

შენი ტყის ბოლოს შევძლო დადგომა.

ნატკენ სახეზე ფოთლის შეხებით

ვპოვო ობლობა, როგორც განცხრომა.

შენს წიგნთსაცავში სიჩუმით ვიწყებ

სმენას კონცერტის, მოტივით მკაცრით.

მე – განბრძობილი – გადავივიწყებ

ვინ მოკვდა და კვლავ ვინ სუნთქავს ამ ცით.

მე შევიმეცნებ სევდას და სიბრძნეს,

საგანთა არსიც ქვეტექსტს გამიხსნის.

ბუნებაც, თითქოს მხრებთან რომ ვიგრძენ,

დიდ შეუცნობელს ნდობით ამიხსნის.

მაშინ ცრემლიდან, მრუმე ბნელიდან,

ფსკერიდან საცოდავი ყოფნისა,

ჩნდებიან და მყის ქრებიან მზერიდან

შტრიხები მეგობართა ხსოვნისა.

Белла Ахмадулина

По улице моей который год…

По улице моей который год

звучат шаги — мои друзья уходят.

Друзей моих медлительный уход

той темноте за окнами угоден.

Запущены моих друзей дела,

нет в их домах ни музыки, ни пенья,

и лишь, как прежде, девочки Дега

голубенькие оправляют перья.

Ну что ж, ну что ж, да не разбудит страх

вас, беззащитных, среди этой ночи.

К предательству таинственная страсть,

друзья мои, туманит ваши очи.

О одиночество, как твой характер крут!

Посверкивая циркулем железным,

как холодно ты замыкаешь круг,

не внемля увереньям бесполезным.

Так призови меня и награди!

Твой баловень, обласканный тобою,

утешусь, прислонясь к твоей груди,

умоюсь твоей стужей голубою.

Дай стать на цыпочки в твоем лесу,

на том конце замедленного жеста

найти листву, и поднести к лицу,

и ощутить сиротство, как блаженство.

Даруй мне тишь твоих библиотек,

твоих концертов строгие мотивы,

и — мудрая — я позабуду тех,

кто умерли или доселе живы.

И я познаю мудрость и печаль,

свой тайный смысл доверят мне предметы.

Природа, прислонясь к моим плечам,

объявит свои детские секреты.

И вот тогда — из слез, из темноты,

из бедного невежества былого

друзей моих прекрасные черты

появятся и растворятся снова.