-„ადრე ეტრფოდი შენ მხოლოდ ვარდს და
მაგ თმაში სულ სხვა გვირგვინი ფასობს.
ვნების ყვავილი რად გაგივარდდა?“
-„შენი სახელით, ჩემო ძვირფასო!“
-„შროშანებს ვითხოვ აპრილში, თორემ
მაისში ვთელავ, არაფრად ფასობს.
და რას ჩურჩულებ, ამოთქვი ბარემ?“:
-„შენი სახელით, ჩემო ძვირფასო!“
-„ამ ზარმა გული მომტაცა უცებ,
მსურს ვემსახურო და დამიფასოს.
ნეტავ, მაგ გვირგვინს რად ანაკუწებ?“
-„შენი სახელით, ჩემო ძვირფასო!“
მცირე განმარტება მთარგმნელისაგან: ეს ლექსი რამდენადაც პატარაა მოცულობით, იმდენად ღრმა და რთულია აზრობრივად (სხვანაირად წარმოუდგენელიცაა -დიად ცვეტაევასთან გვაქვს საქმე) ლიტერატორები, ძირითადად, ორ ვერსიას ავითარებენ.
პირველი ვერსიის მომხრენი უშვებენ, რომ დიალოგი იმართება წყვილს შორის. მამაკაცი (სავარაუდოდ, მარინა ცვეტაევას მეუღლე, სერგეი ეფრონი,) კითხვებს უსვამს ლექსის ლირიკულ გმირ ქალს და იღებს ერთსა და იმავე პასუხს (რაც, სახისმეტყველების თვალსაზრისით, ერთდროულად, რეფრენიცაა და ანაფორაც).
მესამე სტროფი წინა ორისგან იმით განსხვავდება, რომ მამაკაცი თავის გადაწყვეტილებას აცნობს მეწყვილეს, რომ სურს, „ზარს“ ემსახუროს. ასეთ შემთხვევაში, თუ ზარში თავისუფალი ცხოვრების წესს მოვიაზრებთ, ვასკვნით, რომ ქალის მშვიდ მორჩილებას არაფრად აფასებს კაცი. საპასუხოდ, ქალი იხსნის გვირგვინს და კვლავ მეწყვილეს სახელით, მისივე დამოკიდებულების გათვალისწინებით, ათავისუფლებს ვალდებულებებისგან, რომლებიც გრძნობებს არ უკავშირდება.
მეორე ვერსიის თანახმად კი დიალოგი იმართება ადამიანსა და ბედნიერებას შორის, რომელშიც გამოიხატება ბედნიერების მორჩილება მანამ, სანამ ადამიანი ზარის მსახურებას, ანუ მორალურ პრინციპებზე უარის თქმას არ გადაწყვეტს. მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ადამიანი თავაშვებულ თავისუფლებას აირჩევს, ბედნიერება მას შორდება.
პ.ს. რა თქმა უნდა, აქ წარმოდგენილი მოსაზრებებს არ აქვთ კანონიკური აქსიომების პრეტენზია. პოეზია (მითუმეტეს, კონგენიალური ცვეტაევას შემოქმედება) ყველაზე თავისუფალი საზროვნების უფლებას იძლევა და თითოეულ მკითხველს, შესაძლოა, ჰქონდეს საკუთარი მოსაზრება.
Марина Цветаева
Счастье
— «Ты прежде лишь розы ценила,
В кудрях твоих венчик другой.
Ты страстным цветам изменила?»
— «Во имя твое, дорогой!»
— «Мне ландышей надо в апреле,
Я в мае топчу их ногой.
Что шепчешь в ответ еле-еле?»
— «Во имя твое, дорогой!»
— «Мне мил колокольчик-бубенчик,
Его я пребуду слугой.
Ты молча срываешь свой венчик?»
— «Во имя твое, дорогой!»
biwastudio.wordpress.com 