ნიკოლაი გუმილიოვი – ჟირაფი (თარგმნა მარინა გოგოლაშვილმა

დღეს მე ვუმზერდი გამოხედვას სევდიან თვალთა,

შემოხვეოდი მუხლებს ხელთა ნატიფი ძაფით.

ყური მიუგდე, შორეული ჩადის(1*) ტბის წყალთან

დახეტიალობს ლაღი ჟირაფი.

 ის დაატარებს გრაციოზულ უდარდელობას,

ქათიბ-მაქმანი, ჯადოსნური, უხდება ტანზე

და მხოლოდ მთვარე ბედავს მასთან მეტოქეობას,

როცა ირხევა და იმსხვრევა ნოტიო ტბაზე.

შორიდან მოჰგავს გემის ფერად აფრას მშვენიერს,

არ დარბის, ცურავს, როგორც ჩიტი ცაში, აისზე

და დედამიწა, ვიცი, ხედავს სასწაულს ძლიერს,

ის მარმარილოს მღვიმეში რომ შედის დაისზე.

მე იდუმალი ქვეყნებიდან ზღაპრები ვზიდე

ყმაწვილ ბელადის ვნებისა და კანმუქ ქალისა.

შენ მძიმე ნისლი შეისუნთქე  კიდიდან კიდე,

მიტომ არ გინდა, გწამდეს რამის, გარდა წვიმისა.

როგორ მოგითხრო მშრალ და მტვრიან ბალახის სუნზე,

კენარ პალმებზე… ტროპიკული ბაღის მირაჟით…

სტირი?.. მისმინე… შორეული ჩადის ტბის პირზე

დახეტიალობს ლაღი ჟირაფი.

—————-

1*ჩადის ტბა -მდებარეობს აფრიკაში., საჰარის უდაბნოს კიდეზე. ადგილობრივ ენაზე ჩადი ნიშნავს წყლის დიდ სივრცეს.

НИКОЛАЙ ГУМИЛЁВ

1886 – 1921

ЖИРАФ

Сегодня, я вижу, особенно грустен твой взгляд,

И руки особенно тонки, колени обняв.

Послушай: далёко, далёко, на озере Чад

Изысканный бродит жираф.

Ему грациозная стройность и нега дана,

И шкуру его украшает волшебный узор,

С которым равняться осмелится только луна,

Дробясь и качаясь на влаге широких озер.

Вдали он подобен цветным парусам корабля,

И бег его плавен, как радостный птичий полет.

Я знаю, что много чудесного видит земля,

Когда на закате он прячется в мраморный грот.

Я знаю веселые сказки таинственных стран

Про черную деву, про страсть молодого вождя,

Но ты слишком долго вдыхала тяжелый туман,

Ты верить не хочешь во что-нибудь, кроме дождя.

И как я тебе расскажу про тропический сад,

Про стройные пальмы, про запах немыслимых трав…

Ты плачешь? Послушай… далёко, на озере Чад

Изысканный бродит жираф. 1907 г.